Perry van Baal
Ik werk als orthopedagoog op SBO de Driemaster in Bergen op Zoom. Daarnaast was ik als gedragsdeskundige werkzaam voor het samenwerkingsverband voor Passend Onderwijs Brabantse Wal. Voor dit werk kwam ik regelmatig op basisscholen in de regio Zuidwest Brabant.
Lang geleden ben ik begonnen als leerkracht op een school voor kinderen met leer- en opvoedingsmoeilijkheden (LOM), zoals dat doen genoemd werd. Nadat ik een aantal jaren voor de klas gestaan had, werd ik binnen dezelfde school remedial teacher. Na diverse opleidingen en studies ben ik uiteindelijk orthopedagoog geworden op wat toen inmiddels een school voor speciaal basisonderwijs (SBO) heette. Alle ingrijpende ontwikkelingen binnen het onderwijs (weer samen naar school, passend onderwijs) heb ik van zeer dichtbij meegemaakt.
Als leerkracht, remedial teacher en als orthopedagoog heb ik mij altijd betrokken gevoeld bij kinderen (en hun ouders) waarbij ontwikkelen niet vanzelfsprekend is en vanzelf gaat. Samen met ouders en kind wil ik naar passende oplossingen zoeken, zodat het kind zich kan ontwikkelen tot een gelukkig mens, een volwaardig lid van onze maatschappij. Daarbij kan het nodig zijn om alle betrokkenen rond het kind (leerkrachten, trainers, begeleiders) in te zetten.
De afbeeldingen op de site
De foto’s op deze website geven een beeld van mijn grote passie: bergwandelen en alpinisme. Voor mij is dit de perfecte metafoor van de ontwikkeling, het opgroeien en opvoeden.
Ben je in de bergen en wil je een top beklimmen, dan is de beste route vaak niet een rechte lijn. Soms moet je voor je gevoel een omweg maken om verder te kunnen komen. Misschien moet je ook eerst weer naar beneden om vervolgens hoger te kunnen stijgen. Het uitzicht onderweg is soms mooier dan het uitzicht vanaf de top. Sta regelmatig stil om te genieten. Natuurlijk sta je graag op de top, maar de weg naar de top, dàt is waar het om gaat. Die route bepaalt het succes. Er kan een moment komen dat je besluit om niet door te gaan maar terug te keren. Je kunt niet altijd zelf de route vinden. Soms heb je een gids nodig die bekend is in het terrein, die weet waar de lastige passages zijn. Op die momenten besluit je misschien om elkaar te zekeren met touwen. Door samen te werken, elkaar te ondersteunen en te stimuleren ben je in staat om je doelen te bereiken.
Hoe mooi past dit bij de ontwikkeling van kinderen, maar ook van onszelf? Doen we tijdens het opgroeien en opvoeden eigenlijk niet hetzelfde als tijdens die bergwandelingen?
